Als je op weg gaat naar Ithaka
hoop dan dat die weg lang is
vol met avonturen en ontdekkingen.

Er zullen reuzen zijn, sommigen met maar één oog
en Poseidon, de woeste god van de zee; maar wees niet bang
hen zul je niet ontmoeten op die lange weg,
als je in je denken los van hen blijft.

De reuzen waarvan sommigen met één oog
en de woedende Poseidon, je zult ze niet ontmoeten,
als je ze maar niet met je meedraagt
en je ze niet de kans geeft je in je ziel te raken.

Hoop vurig op een lange weg
en dat er veel zomerse morgens zijn,
waarop je met plezier en vreugde
zult binnenvaren in die verborgen havens,
en dat je kunt rondlopen op die oude markten
om daar mooie dingen te kopen;
bijzondere sieraden, stenen en iets van ebbenhout,
of bedwelmende parfums zoveel je maar kunt ruiken;
of dat je nog verder gaat, naar al die oude steden
om kennis op te doen van wijze mensen.

Houd Ithaka altijd in je gedachten –
daar aan te komen is je bestemming,
maar haast je op die reis niet;
het is beter als het jaren duurt
en dat je – misschien al oud –
aankomt op dat eiland,
maar rijk aan dat wat je onderweg hebt geleerd,
zonder dat je je daar nou zo mee bezig hield.

Ithaka gaf je deze prachtige reis.
Had je geen idee, dan was je nooit vertrokken,
niets meer en niets minder.

Vind je het tegenvallen, bedenk,
niet Ithaka heeft je bedrogen.
Met dat in gedachten en met inmiddels al zoveel ervaring
zul je wel begrijpen wat Ithaka betekent.

Konstantínos Kaváfis,
(vertaling Ron van Es)